مهرافزون غلامعباس فرزند جواد

شهید غلامعباس مهرافزون

شـهـیـد نـیـروی زمـیـنـی ارتـش

 

شهید غلامعباس مهرافزون

 

 

نام : غلامعباس

نام خانوادگی : مهرافزون

نام پدر : جواد

تاریخ تولد : 1342/02/19

محل تولد : بروجرد

سن هنگام شهادت : 20 سال

وظیفه/کادر : وظیفه

سازمان : نزاجا

تاریخ شهادت : 1362/09/08

آرامگاه : گلزار بهشت شهدا بروجرد

کد ایثارگری : 6224710

زندگینامه

در روز نوزدهم اردیبهشت 1342 ،  در شهرستان بروجرد به دنیا آمد. پدرش جواد، دوزنده چادر خودرو بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند.

به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هشتم آذر 1362 ، در جاده خرم آباد- اندیمشک دچار سانحه رانندگی، ضربه مغزی و شکستن استخوان شد و به شهادت رسید. تربت پاک او در گلزار بهشت شهدای زادگاهش بروجرد واقع است.
منبع:
ـــ  فرهنگ اعلام شهدا: استان لرستان، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد، 1392، صفحه 631.

شهید غلامعباس مهرافزون در بهار سال 1342 در بروجرد لرستان دیده به جهان گشود. وی تحصیلات دبستانی خود را در دبستان خیام بروجرد به پایان رسانید. در آن هنگام ادامه تحصیل برای او بسیار دشوار بود و در حقیقت از تحصیل فراغت پیدا کرد.

وضعیت خانواده ی او از لحاظ مالی ضعیف بود و شهید از همان ابتدای کودکی سعی و تلاش می کرد در مخارج خانه خانواده اش را کمک کند .

بعد از تحصیلات دبستانی به شغل دوزندگی اتومبیل مشغول و استادی ماهر بود. وی در همان دوران کودکی شیفته ی اهل بیت عصمت و طهارت بود و به امام حسین ( ع ) عشق می ورزید و معتقد بود انسان باید همه ی عمر خویش را وقف ائمه نماید. وی مؤسس هیئت شبیه خوانی دوطفلان مسلم (ع ) محله ی محمود آباد بود و از دست رنج خود علامتی برای هیئت پنج تن آل عبا (ع ) خریداری و اهدا نمود. در آیات قرآن و دعا به ویژه کمیل و توسل تأمل می کرد و خادم الحسین بود .

وی جوانی مؤدب ، متواضع و سرشار از صمیمیت و صداقت بود کم سخن می گفت و بیشتر فکر می کرد . شهید هیچگونه دلبستگی به دنیا نداشت بسیار با صفا مهربان ، پاکدل و پرتلاش وبا این حال از افراد گمنام بود و هرکاری به او واگذار می کردند خالصانه انجام می داد.

خدا پرستی ، وطن دوستی ، دین داری ، پرهیزکاری ، ایثارگری ، بردباری ، مردم داری ، محبت ورزی ، مهرورزی ، میهمان نوازی ، حس هم دردی ، کم گویی ، خوش رویی ، حقیقت جویی ، تواضع و فروتنی ، رشادت و پایمردی ، حب به ائمه و امام حسین (ع ) در میان دوستان و خویشان ازو ی شخصیت و چهره ای ممتاز ساخته بود .

شهید در سال 1357 در زمان اوج درگیری انقلاب اسلامی ، هم دوش امت حزب الله خالصانه در فعالیت ضد شاه ، تظاهرات و پخش اعلامیه شرکت داشت. در آستانه پیروزی از تلاشگران و رهروان مخلص برای به ثمر رسیدن به انقلاب بود و پس از پیروزی انقلاب بعنوان جوانی فداکار و ایثارگر و آگاه در صحنه انقلاب حضور داشت .

وقتی بسیج به فرمان حضرت امام تشکیل گردید شهید جزء اولین کسانی بود که وارد بسیج شد و در آنجا دوره های آموزش نظامی رابه پایان رسانید و مؤسس پایگاه مقاومت حمزه سیدالشهداء (ع) در منطقه محمود آباد و نیز از محافظین نماز جمعه شهرستان بروجرد بود . معمار کبیرانقلاب فرمود : « من همواره به خلوص و صفای بسیجیان غبطه می خورم و از خدا می خواهم مرا با بسیجیانم محشور گرداند . چرا که در این دنیا افتخارم این است که خود بسیجی ام .

شهید والامقام بسیجی مخلص و از خدا جویان عاشق و دلش از عشق به میهن لبریز بود و درسال 1360 لباس رزم بسیجی را به تن و در اجرای « طرح لبیک یا خمینی » شرکت کرد. مدتی هم دوش شهید شریف قنوتی در ستاد جمع آوری کمک به جبهه مشغول به خدمت بود. اما روح سبک بالش نتوانست در شهر دوام بیاورد برای پاسداری از حریم عقیده و ایمان و خاک مقدس جمهوری اسلامی داوطلبانه رهسپار جبهه های حق علیه باطل شد .

او جوانی مؤمن و سربازی مخلص و فداکار و از لبیک گویان خمینی کبیر و فاتحان خرمشهر بود. در عملیات حصرآبادان « ثامن الائمه » ، عملیاتی که امام در موردش فرمود : « حصرآبادان باید شکسته شود » درعملیات « بیت المقدس » آزادسازی خرمشهر ، عملیاتی که امام در موردش فرمود : « خرمشهر را خدا آزاد کرد » و نیز در عملیات « رمضان » حضور داشت و در این راه دو بار تا مرز شهادت پیش رفت .

وی درسال 1362 از آنجایی که شیفته خدمت بود به خدمت مقدس سربازی اعزام گردید و دوره آموزش نظامی را درتیپ 16 زرهی قزوین گذراند و در مدت آموزش جز انجمن اسلامی پادگان قزوین بود و بعد از دوره آموزشی مجدداً رهسپار جبهه شد تا آنچه را در دوران بسیجی آموخته بود به دیگران همسنگران ارتشی خود بیاموزد .

وی 17 ماه در یگان پدافند هوایی در مناطق جنگی اروند کنار ، آبادان ، چهارشیر اهواز و بندر ماه شهر حضور داشت و دوستانش در مورد وی می گویند: « بیشتر علاقمند به پوشیدن لباس بسیجی بود و در منطقه عملیاتی لباس بسیجی را می پوشید » و می گفت : « این لباس مقدس است چرا که امام فرموده است : «کاش من هم یک بسیجی بودم » و در منطقه جنگی اکثر مواقع دعای توسل را زمزمه و عاشقانه عبادت می کرد.

روح بلند و ملکوتیش در کوچه و پس کوچه های این دنیای خاکی نمی گنجید و به مصداق سخن شهید مظلوم آیت اله بهشتی :« بسیجان مرغان آغشته به عشقی هستند که جانشان دراین دنیا نیست .» یکی از همسنگرانش که اهل آباده شیراز بود در مورد وی نقل می کند : « شهید در منطقه عملیاتی یک شب در ماه مبارک رمضان مریض می شود و تب عجیبی داشت به خواب فرو می رود و یک دفعه سراسیمه از خواب بیدار می شود بطوریکه همسنگرانش متوجه وی می شوند از وی سوال می کند چه مشکلی پیش آمده ؟ شهید بیان می کند : « درعالم خواب خانمی سیاه پوش را دیدم از من سوال کرد جوان چرا پریشان و سرگردان هستی نگاه به روبرویت کن راه کربلا از این طرف است بعداً متوجه شدم خانم فاطمه زهرا (س ) است.»

روزهای آخر که به شهادتش نزدیک شده بود و به مرخصی می آمد به بهشت شهدا می رفت و با شهدا وداع می کرد و به اقوام و خویشان گفته بود: « حلالم کنید و این آخرین مرخصی من است.»

شهید چندین بار به خانواده اش بدین گونه نامه می نوشت: « برای امام عزیز و برای رزمندگان و پیروزی آنها درعملیات دعا کنید و ... ». و در فرازی از وصیتنامه ی خود می گوید : « این جانب غلام عباس مهرافزون در راه خدا و به خاطر خدا قدم گذاشته ام و تا آخرین قطره خون مطیع رهبری امام خمینی هستم و تا پوزه آمریکا و صدامیان و دشمنان اسلام و منافقین را به خاک نمالم از پا نمی نشینم به همه برادران و خواهران می گویم منافقین را سرکوب کنید و همواره پشتیبان انقلاب اسلامی و رهبری امام خمینی باشید به پدر و مادرم می گویم که راهم را ادامه دهید و برایم گریه نکنید بلکه افتخار کنید که چنین فرزندی را داشته اید.»

او با ایمان به خدا و پیروی از حسین بن علی (ع ) و خمینی کبیر باشجاعت و پاکی و هوشیاری وظیفه خود را انجام داد و سرانجام در تاریخ 1362/09/08 در منطقه جنوب بسان شقایق پرپر شد و بال های الماس گونه اش درهم شکست و با لبی خندان و با دلی پر از شوق و امید چهره در نقاب خاک کشید و عاشقانه شهد گوارای شهادت رانوشید .

ما از غلامعباس درس شهامت و شهادت آموختیم وخون او تا ابد در رگ های ما می جوشد و نام او همواره در صحیفه دلمان می درخشد .

آری! آنانکه در راه اندیشه های والا و نور شهید می شوند حقا که مرگشان تباه نیست. زیرا هرگز زندگیشان تباه نبود است.این روندگان همیشه جاوید به جنگ ظلمت برخاستند و در این جهان علیه جهل و نادانی قد علم کردند این جاودان مردان در فراسوی جوانمردی و شرف به پابوس حضرت حق شتافتند تا همگان بدانند که با فلسفه نورالفتی دیرینه دارند.

نام و یادش گرامی و در بهشت خداوندی جاودان باد .