فاضل شیرازی ناصر فرزند محمد

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

سردار رشید اسلام پاسدار شهید ناصر فاضل شیرازی

 

سردار رشید اسلام شهید ناصر فاضل شیرازی

فرمانده­ی طرح و عملیات لشکر 57 ابوالفضل (علیه السلام) لرستان

نام : ناصر

نام خانوادگی : فاضل شیرازی

نام پدر : محمدقلی

نام مادر : مهرماه

تاریخ تولد : 1334/04/01

محل تولد : بروجرد

شغل : پاسدار

تاریخ شهادت : 1365/12/14

محل شهادت : شلمچه

نام عملیات : کربلای ۵

آرامگاه : گلزار بهشت شهدای شهرستان بروجرد

کد ایثارگری : 6526922

زندگینامه

در روز اول تیر ماه شال 1334 ، در شهرستان بروجرد به دنیا آمد. پدرش محمدقلی، در شرکت نفت کار می کرد و مادرش مهرماه نام داشت. تا پایان دوره کارشناسی درس خواند. پاسدار بود. سال 1362 ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد.

در روز چهاردهم اسفند ماه سال 1365 ، با سمت فرمانده طرح عملیات قرارگاه در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به پهلو و قطع پا، شهید شد. تربت پاک او در گلزار بهشت شهدای زادگاهش بروجرد واقع است.

منبع:
فرهنگ اعلام شهدا: استان لرستان، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد، 1392، صفحه 439.

 

 

سردار رشید اسلام ، پاسدار شهید « ناصر فاضل شیرازی» در سال 1334 در شهرستان شهید پرور بروجرد به دنیا آمد . وی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را در مـدارس این شـهر به پایان رسانید . در سن 14 سـالگی پدر خود را از دست داد و عهده ­دار سرپرستی برادران و خواهران خویش گردید .

ایشان در سن بیست سالگی پس از اخذ دیپلم ریاضی به منظور تلاش جهت ادامه­ ی تحصیل در مدارج عالی داوطلب شرکت در آزمون افسری در دانشگاه نیروی دریایی گردید که پس از موفقیت در آزمون در این دانشگاه مشغول به تحصیل شد . هنوز یک سال از تحصیل او در دانشگاه نیروی دریایی نگذشته بود که با اوج­ گیری انقلاب اسلامی ، برپایی راهپیمایی ­ها در شهرها که تظاهرات مردمی و اعتصابات در سراسر کشور ، هـر روز پررنگ­ تر و گسترده ­تر می­ شد که همین مسئله باعث گردید تا شهید فاضلی نیز به صف مبارزان انقلابی بپیوندد و به روشنـگری امّت حـزب ا... بپردازد . تا اینکه با فرمان امام بت­ شکن خمینی کبیر ، مبنی بر ترک مراکز نظامی و فرار از پادگان­ های رژیم شاه ، او نیز از رهبر خود پیروی نمود و از دانشگاه نیروی دریایی فرار کرد . زیرا وی عقیده داشت و در رابطه با امام همواره می ­گفت : که آنچه را امام می­ گوید ، حق است و همواره پیرو راستین امام بود .

با اوج­ گیری انقلاب اسلامی ایران ، او نیز در برپایی راهپیمایی­ های بزرگ شهرش با دیگر دوستان همکاری می ­کرد . تا اینکه انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید و با فرمان تاریخ ساز امام امّت مبنی بر تشکیل جهاد سازندگی ، ایشان نیز به همکاری و همیاری این نهاد شتافت و به عضویت جهاد سازندگی بروجرد در آمد و مدت 6 ماه در این نهاد فعالیت کرد و به باز سازی روستاها و مناطق محروم پرداخت .

با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش بیست میلیونی ، ناصر نیز به عنوان یک جهادگر ، فعالیت گسترده­ ای داشت . ولی علاقه­ ی زیادی به مبارزه­ ی مستقیم با کفر جهانی داشت و دائم به فکر جبهه بود ، لذا جهاد سازندگی را ترک و مانند هزاران سردار گمنام به صف رزمندگان ستاد جنگ­ های نامنظم شهید چمران پیوست .

وی با پیوستن به این ستاد ، فرماندهی تیم­ های گشتی رزمی را در این ستاد به عهده گرفت و همیار و همپای شهید « منوچهر قناد زاده » در آن ستاد با یاری هزاران رزمنده­ی مسلمان و کفر ستـیز به مبارزه با جنگ افروزان اسـتکبار جـهانی برخواسـته بودند.

بعد از عزیمت از این جبهه در ستاد اصلاح بازار شروع به کار کرد و مدتی نیز به صف پیکارگران با جهل در آموزش و پرورش پیوست و مدتی هم آنجا مشغول بکار شد ولی طولی نکشید که بعد از چند ماه مجدد به جبهه اعزام و در « عملیات فتح المبین» از ناحیه پا مجروح شد و مدتی به علت شکستگی استخوان ران بستری شد . ولی با بهبودی دوباره مجدد به منطقه برگشت و در « عملیات بیت المقدس» حضوری فعال داشت . در این عملیات نیز مجدد مجروح شد ، ولی اصرار دوستان نتوانست او را برای مداوا به پشت جبهه بفرستد و با مجروحیت و ترکش در ناحیه دست در منطقه باقی ماند . تا اینکه یک بار دیگر از ناحیه پا به سختی مجروح شد که مدت 6 ماه در تهران ، شـیراز و خـانه­ ی خود ، بستری بود .

شهید فاضل بعد از بهبودی چون او علاقه­ ی وافری به لباس مقدس پاسداری داشت که بر تن بپوشد ـ به راستی که بر قامتش هم چه زیبا و با وقار بود ـ به عضویت سپاه پاسداران بروجرد درآمد و در تعاون سپاه مشغول به انجام وظیفه شد.

چندی نگذشت که باز مجدد به جبهه برگشت و با توجه به سوابق نظامی و حضور در ستاد جنگ­ های نامنظم شهید چمران ، آنچنان پشـتکار و علاقه­ ای در کارهای رزمی از خود نشـان داد که از طـرف فـرماندهی ملزم به طی دوره ­های عـالی فـرماندهی و سـتاد ( ســپاه ) گـردید و مـدت زیادی در تهـران در پادگان امـام عـلی (ع) در حال آمـوزش فـرماندهی بود .

شهید ناصـر فاضـل شیـرازی به همـراه شهید حـاج عبدالحسین کُردی از مسوولین طراحی و برنامه­ ریزی « عملیات­ های والفجر 5 و 6 و 7 و 8 و 9 و کربلای 4 و 5 » بود . بعد از حمـاسه­ ی بی­ نظیر درهم­ کوبی دفاعِ متحرکِ عراق توسط رزمندگانِ دلیر لرستانی در عملیات حاج عمران و شجاعت و شهامت این رادمردان تیپ 57 به لشکر ارتقاء یافت .

حاج عبدالحسین کُردی که یار دیرینه ­ی او بود ، به سمت فرماندهی اطلاعات و عملیات لشکر 57 انتخاب شده بود . مثل این دو شهـید به مانند یک روح در دو کالبـد بود که نمی ­شد از یکدیگر جدایشان کرد . هر وقت پای صحبت ناصر فاضل می­ نشستی از حاج کُردی می­ گفت تا زمانی که حاج عبدالحسین کُردی در« عملیات شلمچه » در تاریخ 24 دی ماه 1365 به فیض شهادت نایل گردیدند.

پیکر خونین سردار رشید اسلام شهید حاج عبدالحسین کُردی در زادگاهش بر روی دست­های مردم ولایی بروجرد ، تشییع و به خاک سپرده شد . پس از شهادت حاج کُردی یار دیرینه­اش ، فاضل مانند پرنده­ای در فراق یار بی­قرار بود . غم این جدایی برای او بسیار سخت و ناراحت کننده بود . غم تنهایی و غربت بر رخسار پرنور فاضل نشست و او در فراق همسنگر و همراز خود گفت : « که بعد از حاج کُردی ، زندگی برایم سخت شده است . » ضمن اینکه این دو با هم قرار گذاشته بودند که هر کدام شهید شدند ، شفاعت دیگری را بکند .

 

 

 

جدایی میان این دو دوست و یار دیری نپایید و یک ماه پس از شهادت حاج کُردی ، ناصر در منطقه­ ی بوارین در ادامه­ ی « عملیات کربلای 5 » از ناحیه سر ، دست و هر دو پا در تاریخ 11 اسفند 1365 مجروح شد که به دلیل شدت مجروحیت ، برای مداوا به تهران انتقال داده شد که در تهران به علت جراحات بسیار، پای چپش را قطع کردند و در تاریخ 14 اسفند 1365 بعد از خواندن نماز صبح آخرین ، نماز عشق را بر روی تخت بیمارستان خواند و در هنگام شروع مناجات دعای روح­بخش کمیل در مهدیه تهران ملائک مقرب آمدند و او را ندا دادند که :

تُو را ز کنگره­ های عــرش می­ زنند فریاد که ای شهید عشق نام نکویت خوش باد

از شهید ناصر فاضل سخن گفتن بسی سخت و دشوار است . زیرا او همواره سـعی داشت که کمـتر بر سر زبان­ ها باشد و تمام تلاشـش آن بود که تمام فعالیت­ هایش در گمنامی باشد و بسیار از مطرح شدن ناراحت می­ شد ، بطوری که حتی در نزد نزدیکان نیز گمنام بود . او در اخلاص ، صداقت ، جوانمردی و پاک نیتی اسوه بود .

شهید ناصر فاضل معلمی پرتوان برای همرزمانش و به ویژه خانواده و دوستانش بود . او در لباس رزم یک پاسدار واقعی بود و در خانه برای همسرش یار و همدمی مهربان و برای فرزندانش پدری دلسوز و فداکار بود و به صله رحم اهمیت بسیار می­ داد .

همسرش می ­گوید : وقتی از ایشان می­ خواستم که به بچه­ هایش فکر بکند و کمتر به جبهه برود ، وی با مهربانی ما را به صبر دعوت می­ کرد و رفتن به جبـهه را یک تکلیف می­ دانست و آنقدر ایشان عزت نفس و روح والایی داشت که به هر کس می ­رسید از او شفاعت آن دنیا را می­ خواست .

همسنگرانش می­ گویند : اکـثر شب­ ها که رزمندگان در سنگر در حال اسـتراحت بودند ، شهید فاضل از سنگر خارج می­ شد و تا سپیده­ ی و بعد از نماز صبح ، برنمی­ گشت . او در دل شب ، عابد زاهد و در دل روز رزمنده­ای فعال بود .

همسرش می­ گفت هر لحظه از من شـفاعت می­ خـواست ، می­ گفت تو نیز همچون زینبی (س) زیرا که دو برادرت در راه خدا شهید شدند ، اگر آن­ ها تو را شـفاعت کردند ، از آن­ ها بخواه که من را نیز شـفاعت کنند ـ همسر شهـید نیز خـواهر دو شهـید بزرگوار به نام­ه ای « روح الله » و « یداله » گودرزی می ­باشند ـ از شهید فاضـل دو فـرزند پسر به نام­ های« عبدالله » و « علی » در نزد من امانت است . در طول حیات فرزندانش عبدالله و علی کمتر پدر را دیدند ، زیرا او مدت شش سال در جبهه بود و به علت مسوولیت خطیر و سنگینی که داشت بسیار کم به مرخصی می ­آمد .

او می­ گفت که ما اهل کوفه نباید باشیم که امام تنها بماند و با رزم بی ­امان خود علیه صدامیان هیچگاه در طول حیات مقدس خود نخواست که امام تنها بماند . او رفت ، اما یاد او و حرف­ های او برای همیشه در دل تاریخ زنده است .

مسوولیت­ هایی که شهید به عهده داشتند :

ـ مسوولیت و عضویت در جهاد سازندگی

ـ نیروی ستاد جنگ ­های نامنظم شهید چمران

ـ فرماندهی طرح و عملیات لشکر دلیر 57 ابوالفضل (ع)

ـ معاون عملیاتی و عضو شورای فرماندهی لشکر فاتح و پیروز ابوالفضل (ع)