محلوج محمدحسین فرزند غلامعلی

شهید محمدحسین محلوج

شهید محمدحسین محلوج

نام : محمدحسین

نام خانوادگی : محلوج

نام پدر : غلامعلی

نام مادر : صدیقه

تاریخ تولد : 1337/01/05

محل تولد : بروجرد

شغل : پاسدار

تاریخ شهادت : 1360/10/19

محل شهادت : خرمشهر

آرامگاه : گلزار شهدای دورود

کد ایثارگری: 6012610

زندگینامه

در روز پنجم فروردین 1337 ، در شهرستان بروجرد دیده به جهان گشود. پدرش غلامعلی، فروشنده بود و مادرش صدیقه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم تجربی گرفت.

به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. نوزدهم دی 1360 ، با سمت تک تیرانداز در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. تربت پاکو مطهر او در گلزار شهدای دورود واقع است.

منبع:
ـــ فرهنگ اعلام شهدا: استان لرستان، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد، 1392، صفحه 561.

 

زندگینامه شهید محمدحسین محلوج
به روایت خانواده ی شهید

محمد در شب سوم شعبان شب تولد سرور و سالارشهیدان حسین ابن علی علیه السلام ، در محله دانگه ( جعفری فعلی ) بروجرد سال 1337 دیده به جهان گشود. او در خانواده پرجمعیت و تهیدست بزرگ شد ، پدرش به شغل بنائی اشتغال داشت . ده روز از عمرش نگذشته بود که خانواده اش از بروجرد به دورود انتقال مکان دادند، در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و دوران ابتدایی را در مدرسه فروغی و مهرگان گذراند و بعد به دبیرستان دهخدا راه یافت ، در خرداد سال 1357 از آن دبیرستان دیپلم طبیعی را اخذ کرد.

از همان کودکی در خانواده ی مذهبی با مسائل انسان ساز مکتب اسلام آشنا شد ، قرآن را در مسجد جامع شهر دورود زیر نظر استادی از حوزه ی علمیه قم فرا گرفت . محمد در اکثر اوقات در نماز جماعت شرکت می کرد او مکبر مسجد بود.
علاقه و عشق او به مکتب از همان کودکی در خانواده ای پایبند به دستورات اسلامی با خونش عجین شد.

با آغاز انقلاب خونبار اسلامی در سال 1357 محمد نیز چون سایر امت حزب الله تلاش همه جانبه ای جهت شرکت در تظاهرات ، پخش اعلامیه بر علیه شاه، را آغاز نمود و بعد از سست شدن پایه های رژیم سفاک پهلوی و کنترل شهرها توسط مردم او نیز از داوطلبین حراست از شهر شد که اوایل با دست خالی و بعد با چوب دستی و چاقو شب ها تا صبح در خیابان های شهر امنیت مردم را تضمین می کردند.
بعد از پیروزی انقلاب خود را به حوزه نظام وظیفه جهت خدمت مقدس سربازی معرفی نمود لکن چون جز متولدین سال 1337 بود از خدمت زیر پرچم معاف شد.
مدت ها او با کمک بچه های مسلمان و خدمتگزار، روزها را در کمیته انقلاب اسلامی به مردم کمک می کرد و شب ها به پاسداری مشغول بود.
پس از تشکیل جهاد سازندگی او در گروه فرهنگی این ارگان داوطلبانه بدون هیچگونه چشم داشتی، شروع بکار نمود . عشق و علاقه وافر او به امام و انقلاب آنچنان وجودش را شعله ور ساخته بود که سراسر وجودش یکپارچه در حال خدمت صادقانه به انقلاب اسلامی بود.
خدمت در کمیته و جهاد سازندگی و پاسداری در خیابان ها ..... نتوانستن روح بلند و بزرگ او را اغنا نماید و او دنبال گم شده خود می گشت تا کانالی پیدا کند که خود را سریع تر به معشوقش برساند ، بدین سبب بود که در روز هفتم خرداد 1359 به عضویت سپاه پاسداران دورود درآمد.
صداقت و پشتکارش بعد از مدت کوتاهی برای همگان روشن شد و همکارانش را سخت تحت تاثیر قرار داد .
در همه مدت عمرش به فکر مستضعفان و تهیدستان بود مخصوصا در ایام سال نو ،سهمیه برنج و روغن خود را می گرفت و علی وار شبانه بین تهیدستان تقسیم می کرد.خویشتن داری از تظاهر و خدمت بی ریا از خصوصیات ذاتی او بود.فرمانده شان می گفت : اکثرا در نصف شب او را می دیدم که در نماز خانه سپاه نماز شب می خواند و با معبودش راز و نیاز عاشقانه می کند. اسامی چهل مومنی که در نماز شب برایشان دعا می کرد پس از شهادتش خون آلوده از جیبش بدست آمد که گواه صادق بر مطلب فوق است. صورت نورانی و حالات روحی او چنان برای دیگران عیان بود که اکثر همکارانش در سپاه معتقد بودند که او شهید خواهد شد.

با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران او عاشقانه دنبال فرصت می گشت تا بتواند به جبهه برود لکن تا مدت ها نتوانست به این خواسته اش جامه عمل بپوشاند ،در این فرصت به تهذیب نفس پرداخت و چنان بر نفس خود مسلط گشته بود که از علائق مادی کلا بریده شده بود و به مسائل معنوی توجه می نمود .

او اکثر دوشنبه ها و پنجشنبه ها را بی سحری روزه بود
برای رفتن به جبهه با فرمانده اش مجادله داشت که او را از رفتن به جبهه به سبب اینکه به کارش نیاز داشتند منع می نمودند.
بالاخره ماندن در این شهر نتوانست جوابگوی روح سرشار او گردد و سرانجام عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد.
مادرش می گوید آن روز وقتی به خانه آمد زیر لب بر خلاف همیشه زمزمه ای می کرد و با خوشحالی گفت (خدا مراد مرا هم داد)
پرسیدم چه شده؟

با شادی زاید الوصفی پاسخ داد که فرمانده مان با رفتنم به جبهه موافقت کرد.
پس از آن سبک بال و خوشحال مثل مرغ از قفس آزاد شده به همراه عده ای از برادران سپاه بعد از نماز جمعه از جلوی مسجد قائم بدرقه شدند و دورود را به قصد جبهه های جنگ تر کردند.
او در اولین نامه نوشته بود ( پدر برای من دعا کنید شهید شوم )
بعد از سپری شدن دو ماه یک بار برای سرکشی به دورود آمد که از شور و شعفی که در حالاتش پیدا بود، می شد فهمید که او آماده ی پرواز به سوی معبودش شده است و این بدن مادی برای روح بزرگش گنجایش ندارد .
همرزمش می گوید در جبهه شاید کمتر از دو ساعت می خوابید روزها جهت ایجاد سنگر کانال حفر می کرد و شب ها پاسداری می داد.

در عین حالی که سرپرست گروه بسیج اعزامی از دورود مستقر در مقر بابک در خونین شهر بود لکن خودش نیز چون سایرین پاسداری می داد.

همرزم دیگرش می گفت هرگز ندیدم نماز شب اش قضا شود او از نیمه های شب در سنگر با خدا راز و نیاز می کرد و اغلب با همان وضو نماز شب نماز صبح را می خواند.

او اضافه می کند آخرین شبی که محمد برای پاسداری از مقر خارج می شد نگاهی عمیق و گیرا به یکایک بچه ها انداخت و همچنان لبخندی روی لب داشت. همه از نگاه محمد تعجب کرده بودیم ،من فریاد زدم محمد را نگذارید به پاسداری برود او امشب شهید می شود و او آرام پاسخ داد : اگر خدا مرا پذیرفته باشد شما می خواهید مانع شوید؟
او آن شب بعد از ادای نماز شب و راز و نیاز با معشوقش به سنگر رفت و با شلیک خمپاره ای از سوی یکی از عمال آمریکای جنایتکار در شب 1360/10/19 به لقا الله پیوست و روح بزرگش از این عشق سیراب شد.

شهید محمدحسین محلوج در حمله بزرگ بستان نیز شرکت داشت و از اینکه در آن حمله شهید نشده بود گله می کرد.
این شهید که در شب تولد سرور شهیدان بدنیا آمده بود در هفته وحدت (میلاد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم )
به جوار حق شتافت و از ثمره خون شهیدانی چون محمد، اسلام و مسلمین گل وحدت آبیاری شد.

راهش پر رهرو و یاد عزیزش گرامی

نویسنده متن : خواهر شهید

تهیه کننده : توسط خانواده محترم شهید

التماس دعا