دالوندی زیبا فرزند موسی

شهیده زیبا دالوندی

شهیده زیبا دالوندی

 

نام : زیبا

نام خانوادگی : دالوندی

نام پدر : موسی

نام مادر : کبری

تاریخ تولد : 1345/03/10

محل تولد : روستای سربند اراک

سن در هنگام شهادت : 20 سال

تاریخ شهادت : 1365/11/02

محل شهادت : بروجرد

آرامگاه : گلزار شهدای روستای کاغه اراک

کد ایثارگری : 6514189

 

زندگینامه

در روز دهم خرداد ماه سال 1345، در روستای سربند اراک به دنیا آمد. پدرش موسی، فروشنده بود و مادرش کبرا نام داشت. خانه دار بود. سال 1362 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد.

در روز دوم بهمن ماه سال 1365، در بمباران هوایی بروجرد به شهادت رسید. تربت پاک او در گلزار شهدای روستای کاغه شهرستان اراک واقع است.

همسرش قدرت الله پیریایی و دخترش اکرم پیریایی نیز همراه با او به شهادت رسیده اند.

 

منبع:
ـــ فرهنگ اعلام شهدا: استان لرستان، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد، 1392، صفحه 237.

 

دشمن همه جا را ویران کرده بود، آوارها بر دوش زمین فرو ریخته بود و خونابه ها جاری شده، مردم سراسیمه و هراسان خود را به محل بمباران در بروجرد رسانده و زخمی ها و اجساد را از زیر آوار بیرون می کشیدند.

با بیرون کشیدن هر جسد اشک ها جاری می شد و ندای الله اکبر همه جا را فرا می گرفت. در میان شهدایی که جنازه شان از زیر آوارها بیرون کشیده شد پیکر خونین بانویی عزیز بود در حالی که دختر کوچکش را سخت در آغوش کشیده بود تا آغوشش پناه کودکش باشد، او در کنار همسر فداکارش از زیر آوارها بیرون کشیده شد در حالی که سه روز بود روح پاکشان به ملکوت پرکشیده بود.

این بانوی عزیز کسی نبود جز زیبا دالوندی که پیش از این نیز آوار مشکلات زندگی بر سر او فرو ریخته بود، اما هرگز از پا ننشست و چون کوه در مقابل مشکلات ایستاد و صبر را به عشق ایمانش چون ره توشه زندگی با خود داشت . و در هنگام حضورش، بوی عطر امید در فضا پراکنده می شد.

بانویی که هنگام ازدواج تنها یازده سال داشت، نگاهش به زندگی به عنوان مزرعه ای برای آخرت خویش بود. زیرا خوب می دانست تفکری غیر از این، انسان را در اسارت وحشت و هراس از مرگ به زنجیر خواهد کشید لذا دوشادوش همسر مهربان و فداکارش در مقابل همه سختی ها ایستاد و او بود که با سختی ها مبارزه می کرد.

مادر جوانی که تنها 20 سال بیشتر نداشت و مهرش همواره بر سر دختر یک ساله و پسر دو ساله اش سایه افکنده بود و با تمام وجود به آن ها عشق می ورزید، شمعی بود میان کاشانه که خود می سوخت و نور می آفرید اما افسوس که دست های پلید شیطان در آستین درندگانی با لباس انسان، جان شیرینش را گرفت و اینک این زیباست که مرگش شهادت نام دارد و تا قیام قیامت خود، همسر و دختر یک ساله اش اکرم پیریایی روزی خوار درگاه باری تعالی هستند امید که در فردای محشر شفیع ما باشند.
بر روی سنگ مزارش در روستای کاغه نوشته اند:
تولد : 10 خردادماه سال 1345
شهادت : 2 بهمن ماه سال 1365