تشیعی حمید فرزند غلامحسین

‌شهید حمید تشیعی‌

 

شهید حمید تشیعی

نام : حمید

نام خانوادگی : تشیعی

نام پدر : غلام حسن

نام مادر : قدم بانو

تاریخ تولد : 1344/06/01

محل تولد : بروجرد

شغل : دانش آموز

تاریخ شهادت : 1362/12/03

محل شهادت : چزابه

آرامگاه : گلزار بهشت شهدای شهرستان بروجرد

کد ایثارگری : 6205484

 

زندگینامه

شهید «حمید تشیعی»، از رزمندگان تخریب‌چی تیپ 15 امام حسن(ع) بود، در روز اول شهریور ماه سال 1344 در شهرستان بروجرد متولد شد، مادرش قدم‌بانو و پدرش غلامحسین نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و از سوی بسیج در جبهه حضور یافت.

در روز سوم اسفند ماه سال 1362، با سمت تخریب‌چی در تنگه چزابه بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. پیکرش مدتی در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص در زادگاهش به خاک سپرده شد.

 

منبع:
فرهنگ اعلام شهدا: استان لرستان، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد، 1392، صفحه 142.

 

 

در این وصیت نامه آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی که به فکر دوستانی می‌افتم که روزی با آنها اعزام شدیم با هم صحبت می‌کردیم و با هم غذا می‌خوردیم حالت دیگری می‌شوم مثل این است که چندین سال با آنها زندانی بوده‌ام و حال آنها آزاده شده‌اند ولی من هنوز در این قفس تنگ زندانی هستم.

وقتی فکر می‌کنم که الان خدا چه نعمت‌هایی در اختیار آنها گذاشته، وقتی که فکر می‌کنم در بهشت با خدا مکالمه می‌کنند و یا پیش امام حسین(علیه السلام) می‌روند حسرت می‌خورم و حسادت می‌ورزم.

ولی خوب که فکر می‌کنم می‌بینم که خدا گلچین است و من علف هرزه کجا و آن گل خوشبو کجا. می‌فهمم که سعادت ندارم و مؤمن نیستم و لیاقت ندارم که حتی یک خدمتگذار به اسلام باشم و حقیقت این است و چیز دیگری نیست.

دلم می‌خواهد از روی زمین صعود کنم و پرواز کنم تا آزاد شوم وقتی که به جهنم فکر می‌کنم و گناهانم را می‌شمارم و کارهای ثوابم را می‌بینم گناهانم به قلم نمی‌آید و به زبان هم نمی‌آید و می‌گویم که در اعماق جهنم جایم است.

ولی وقتی که به فضل و کرم خدا فکر می‌کنم امید پیدا می‌کنم و وقتی به بهشت فکر می‌کنم می‌بینم که فضل و کرم خدا بسیار بزرگ است و این حالت در درونم به‌ وجود می‌آید که در بهشت پیش امام حسین(علیه السلام) هستم و در آن حرکت می‌کنم.

پدر و مادر، امیدوارم که حالم را درک کنید و با توجه به جملاتی که گفته شد بدانید که در این دنیا جای ماندن نیست بلکه جای کسی است که به زرق و برق آن علاقه دارد و می‌دانم که به‌زودی که خیلی نزدیک است از شما می‌خواهم اگر شهید شدم زیاد گریه نکنید لااقل وقتی که مرا در قبر می‌گذارند.

نمی‌خواهم وقتی مرا به حجله می‌گذارید برایم گریه کنید داماد را به حجله بردن که گریه ندارد، می‌خواهم با ذکر لا اله الا الله و محمد رسول‌الله و شکرالله مرا به حجله بگذارید، می‌خواهم بعد از اینکه مرا به حجله رساندید فریاد بکشی و بگویی خدایا از سر تقصیرات پسرم درگذر و این قربانی ناقابل را بپذیر و او را با امام حسین(علیه السلام) محشور بگردان و از او راضی باش و بعد خودت با پدرم وقتی‌ که در حجله بایستید بگویید ما تو را بخشیدیم و شما نیز مرا ببخشید.

از تو مادر می‌خواهم به خانواده‌های شهدا سر بزنی به ‌ویژه به خانواده حسین و نیز پدر از تو می‌خواهم که صابر باش و تقوی پیشه کن، باشد که همگی از توبه‌کنندگان باشیم، پدر و مادر نماز را فراموش نکنید برای اینکه این همه شهدا این همه است و یا داده‌ها همه برای نماز است و نماز است که انسان را به معراج محمدی می‌برد، خوشا آن موقع که خدا از دستم راضی باشد.

از کلیه گناهان بپرهیزید که باعث بدبختی انسان است و سخنی با خواهران و برادران، من نیز همگی شما را دوست می‌دارم ولی آن موقعی که خدای نکرده احکام اسلام را اجرا نکنید نظرم برمی‌گردد از شما می‌خواهم از اینکه برادرتان داماد شده و به حجله می‌رود خوشحال باشید.

من کجا می‌روم، پیش سالارم پیش خاتمم، پیش محمدم، پیش دوستانم می‌روم در قافله سالار خدایا تو خود خوب می‌دانی که چه قدر دلم می‌خواهد در آن قافله پشت سر امام حسین از جلوی پیغمبر، حضرت علی‌(علیه السلام) در روز قیامت بگذرم. الان که این جمله را می‌نویسم، می‌خواهم پرواز کنم به جایی، پرواز کنم که کمتر کسی می‌تواند برود.

از شما خواهرانم می‌خواهم که چون زینب صابر باشید و راهم را ادامه دهید و نیز نماز را حتماً اهمیت بسیار دهید و تو ای برادر، دوست دارم که چون حضرت عباس(علیه السلام) که به برادرش امام حسین(علیه السلام) باوفا بود با من این‌طور باشی و راهم را ادامه دهی تا سرحد مرگ.

از کلیه ی دوستان و اهل فامیل می‌خواهم مرا ببخشند و راهم را ادامه دهند چه‌طور با کمک جانی و مالی به جبهه با سرکوب دشمنان داخلی، با دعا به امام و از سربازان او بودن، راهم را ادامه دهید. ای فامیل و ای دوستان برایم گریه نکنید می‌دانم سخت است دوری از دوست، این را می‌دانم اگر با کسی دوست باشید به مدت 18 سال و حال از او جدا شوید سخت است ولی من با کسی 18 سال است که دوست شده‌ام ولی او را هنوز ندیده و با او حرف نزده‌ام امیدوارم که درک کنید که چه‌ قدر سخت است. از خدا می‌خواهم که به شما اجر و ثواب دنیوی و اخروی عطا کند و همگی را به راه سعادت بکشاند.

از همکلاسی‌هایم می‌خواهم اگر در مدت یک ماهی که با آنها بودم اگر بدی از من دیده و یا آن‌ها را ناراحت کرده‌ام مرا ببخشند وصیتم این است که به ترتیب به این سه مسئله حتماً توجه کنید اول نماز دوم درس و جبهه و سوم تزکیه.

و سخنی با امت اسلامی؛

ای مردم شهیدپرور می‎‌خواهم وقتی مرا تشییع می‌کنید نوحه‌ای در رابطه با حضرت علی‌اکبر و حضرت قاسم برایم بخوانید و شعارهایی بدهید که بگویید : ای کافران ای منافقان ما این شهید را می‌دهیم ولی بدانید آنان زنده هستند و از خون‌شان صدها رزمنده ی دیگر بر می‌خیزد و حقشان را از حلقومتان بیرون می‌کشند، خیلی دلم می‌خواست در سپاه پاسداران باشم ولی دیدم لیاقت می‌خواهد از شما می‌خواهم جمله « رضیت بالله ربا ؛ خوشنودم که خدا پروردگار من است؛ خدایا از تو طلب مغفرت دارم، فزت برب الکعبه قسم به خانه کعبه که رستگار شدم» را بر قبرم بنویسید.»