نیروی انتظامی جمهوری اسلام ایران ( فراجا )
شهید بهزاد زندبینا
شهید بهزاد زندبینا
نام : بهزاد
نام حانوادگی : زندبینا
نام پدر : رضا
نام مادر : حوری
تاریخ تولد : 1358/01/28
محل تولد : دورود
شغل : سرباز فراجا
تحصیلات : دیپلم
تاریخ شهادت : 1374/08/05
محل شهادت : پاسگاه مرزی جفیر ، دشت آزادگان
آرامگاه : گازار بهشت شهدای بروجرد ( تک آرامگاه ها )
کد ایثارگری : 7400333
زندگینامه
شهید مدافع وطن بهزاد زند بینا، در روز بیست و هشتم فروردین ماه سال 1358 در جمع خانواده‌ای متدین و دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت دیده به جهان گشود. پدرش رضا، فرهنگی بود و مادرش حوری نام داشت. از همان دوران کودکی دارای هوش و استعداد فراوانی بود که در موقعیت‌های مناسب از خود نشان می‌داد. دوران کودکی او بسیار آرام و کم حرف بود او دوران نوجوانی و جوانی خود را در شهرستان دورود سپری کرد و تا پایان تحصیلات متوسطه در شهرستان دورود درس خواند و دیپلم گرفت.
جوانی کم ادعا، آرام و منظم و درسخوان بود، پس از سپری کردن دوران کودکی راهی مدرسه شد و دوره ی ابتدایی را با موفقیت به پایان رسانید. آنگاه برای ادامه تحصیل به مدرسه راهنمایی رفت و تحصیلات را تا دیپلم تجربی به خوبی و بدون وقفه به پایان رسانید.
برای سرودن حکایت شهیدی که سر و جان در ره دوست نثار کرد عنان قلم را به دست عشق می‌سپاریم تا حدیث عاشقی او را بر لوح بنگارد. از اینکه چگونه در فراق معشوق بی تاب و بی قرار بود و جز به وصال اندیشه‌ای دیگر در سر نداشت. ایشان در یک خانواده فرهنگی زندگی میکرد و با وضعیت خود، سازگار بود با تجملات و اضافه خواهی موافق نبود، فقط به تحصیل خود سرگرم و علاقمند بود.
او در دوران زندگی خود آنقدر حسن نیت داشت و خیر خواه بود که این ویژگی ها در کمتر کسی دیده می‌شد.
در سال 1370 از دبیرستان با اخذ مدرک دیپلم در رشته‌ی علوم تجربی فارغ التحصیل گردید. بعد از تحصیل چند سالی را کار و تلاش نمودند و پس از مدتی برای انجام خدمت سربازی لباس سربازی را پوشیدند. او در روز پنجم آبان ماه سال 1374 در حین خدمت سربازی در استان خوزستان، در پاسگاه مرزی جفیر واقع در دشت آزادگان حین جمع آوری مین و پاکسازی منطقه، به فیض شهادت می‌رسد.
تربت پاک او در قسمت تک آرامگاه های شهدا گلزار بهشت شهدای بروجرد واقع است.
منبع:
ـــ فرهنگ اعلام شهدا: استان لرستان، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد، 1392، صفحه 303.
